Leczenie chirurgiczne krótkoodcinkowej atrezji przełyku
Torakotomia
Głównym celem zabiegu jest podwiązanie przetoki (jeśli występuje) oraz odtworzenie ciągłości przełyku. Operację przeprowadza się zwykle poprzez prawostronne otwarcie klatki piersiowej (torakotomię) w tylno-bocznej części, z zachowaniem ostrożności, aby nie uszkodzić mięśni grzbietu. Najczęściej wykonuje się dojście przez czwartą przestrzeń międzyżebrową. Jeśli pacjent ma prawostronny łuk aorty, operacja może być wykonana po stronie lewej, w analogiczny sposób, co zależy od decyzji chirurga.
Preferowaną metodą jest dojście pozaopłucnowe, które umożliwia dotarcie do tylnego śródpiersia na wysokości żyły nieparzystej. Następnie przetoka jest lokalizowana, precyzyjnie odseparowywana i podwiązywana, zaleca się użycie podwiązki z podkłuciem. Kluczowe jest dokładne rozpoznanie struktur w śródpiersiu, takich jak oskrzela główne czy aorta, aby uniknąć ich przypadkowego uszkodzenia.
W dalszej części zabiegu górny kikut przełyku zostaje uwolniony i odpowiednio przygotowany. Oba końce przełyku łączy się za pomocą jednej warstwy wchłanialnych szwów, przy czym preferuje się szwy pojedyncze. Zwykle poprzez zespolenie przeprowadza się sondę, która przechodzi przez obszar operowany. W większości przypadków nie ma potrzeby zakładania drenażu klatki piersiowej.
Torakoskopia
Torakoskopia to zaawansowana, małoinwazyjna technika chirurgiczna, która umożliwia skuteczne leczenie zarośnięcia przełyku. Dzięki wykorzystaniu zaawansowanej technologii endoskopowej zabieg ten oferuje precyzję oraz wiele korzyści dla pacjentów, takich jak:
- lepsze wyniki estetyczne – dzięki niewielkim nacięciom, blizny są prawie niewidoczne,
- niższe ryzyko deformacji klatki piersiowej – zabieg nie uszkadza układu mięśniowo-szkieletowego,
- krótszy czas hospitalizacji – pacjenci szybciej wracają do pełnej sprawności w porównaniu z operacjami otwartymi.
Podczas torakoskopii chirurg wprowadza do klatki piersiowej przez niewielkie nacięcia trokary (rurki o średnicy 3-5mm), a przez nie kamerę endoskopową i specjalistyczne narzędzia przez niewielkie nacięcia.
W celu uzyskania przestrzeni operacyjnej do jamy opłucnowej podaje się za pomocą insuflatora pod stałą kontrolą ciśnienia gaz (CO2- dwutlenek węgla), co powoduje zapadnięcie się płuca po stronie operowanej, zwykle prawej.
Operacja torakoskopowa wymaga jednak specjalistycznego przeszkolenia zespołu chirurgicznego. Dodatkowo torakoskopia zmniejsza ryzyko wielu powikłań pooperacyjnych.
Badania potwierdzają, że torakoskopia jest bezpieczna i skuteczna. Według metaanalizy z 2020 roku obejmującej 1043 przypadki atrezji przełyku, torakoskopia w porównaniu z torakotomią:
- skraca czas hospitalizacji,
- zmniejsza ryzyko nieszczelności zespolenia;
- redukuje ryzyko zwężenia przełyku;
- wiąże się z niższą śmiertelnością.